Naprastnica purpurowa to roślina świetnie nadająca się do uprawy w naszych ogrodach przydomowych. Najbardziej popularna z odmian jest rośliną dwuletnią ale są również odmiany jednoroczne a naprstnice bylinowe. Ja w ogrodzie uprawiam głównie naprstnicę dwuletnią i o niej dzisiaj kilka słów.

Co to znaczy, że jest to roślina dwuletnia? Otóż… Wysiewa się ją z nasion w jednym roku a w drugim roku dopiero osiąga dojrzałość i zakwita. Rośliny jednoroczne wysiewamy i kwitną w tym samym roku, byliny zaś wysiewamy raz i kwitną przez kilka lat.

Naparstnica jest niewymagającą i bardzo prostą w uprawie rośliną. Jej wysiew zaczynamy w okolicach maja i czerwca (najpóżniej wrzesień) wprost na rozsadnik. Im wcześniej wysiana rozsada tym lepiej dla rośliny. Nastepnym etapem, gdy sadzonki będą miały już liście włąściwe, jest rozpikowanie ich do osobnych doniczek. Tak rozsadzone rośliny zostawiamy aż każda z nich rozbuduje system korzeniowy na tyle mocno, żeby trafić na miejsce stałe do ogrodu. Z reguły jest to sierpień lub wrzesień. Roślina w pierwszym roku robi mocną rozetę liściową a w następnym w okolicy czerwca zakwita.

Sadzonka w drugim roku po posadzeniu najpier rozbudowuje system liściowy. Później tworzy długą i smukłą łodygę pokrytą liśćmi. Na końcu skupia się na wytwarzaniu kwiatostanu, który tworzy ogromna ilość małych dzwonów w kształcie naparstka. Kolory kwiatów jak sama nazwa wskazuje są w odcieniach purpury: czyli róże i fiolety. Bywają również odmiany białe z nakrapianym środkiem jak naprastnica „Elise Kelsey” czy w kolorze pudrowego różu np. „Apricot Delight” a także odmiany wpadające w żółty, kremowy i rdzawy kolor. Kwiatyrozwijają się od odołu kwiatostanu aż po samą góre stąd na roślinie utrzymują się dość długo. Kwitnienie choć przypada na czerwiec lub nawet początek lipca, z racji ocieplającego się klimatu następuje coraz wcześniej.

Pokrój naprastnic jest strzelisty i wzniesiony. W pierwszym kwitnieniu kwiatostany siegają nawet do 150cm a w drugim są dużo niższe. Łodyga jest sztywna i mocno ulistniona. Liście mają dość intensywny zielony kolor i są pokryte delikatnym meszkiem jakby miały delikatne igiełki.

Po przekwitnieniu, ścinamy główny pęd ok 20 – 30 cm nad ziemią dając roślinie możliwość ponownego zakwitnięcia. Jeżeli jednak, chcemy pozyskać nasiona to zostawiamy namocniejszy z nich by dojrzewały w nim koszyczki nasienne. Tym sposobem możemy doprowadzić również do samosiewu w ogrodzie i bez zbędnych czynności uzyskać siewki na następny sezon. Taki sposób pozyskania nasion sprawdzi się w przypadku zwykłej naparstnicy purpurowej. Inaczej będzie w przypadku roślin odmianowych. Nie wszystkie przekazują cechy rośliny matecznej i nie uzyskamy z nich takiego koloru jak był z nasion kupnych.

Naparstnica dwuletnia jest w pełni mrozoodporna w naszym klimacie. Zimuje u nas jako młoda sadzonka. Lubi stanowisko słoneczne lub lekko zacienione. Na moich rabatach, ja na zdjęciu powyżej świetnie radzi sobie na stanowisku cienistym. Tam pozwalam się jej rozsiewać jak jej się podoba. Glena powinna być żyzna i wilgotna ale bez zastoin wody, bo wtedy wymięka i gnije. Nawożenie obornikiem lub dodaniem kompostu na wiosenne to włąściwie jedyna i podstawowa rzecz jaką powinniśmy dostarczyć roślinie. Po kwitnieniu można ten zabieg powtórzyć by uzupełnić składniki mineralne gleby i by ponowne kwitnienie było nardziej obfite.

Naprastnice to rośliny bardzo miododajne. Kochają ja wszelkie zapylacze a szczególnie trzmiele. Rano i w słoneczny dzień słychać tam bzyczenie non stop. Roślina doskonale nadaje się również na kwiat cięty do wazonu. Odpowiednio zakondycjonowana i przygotowana stoi w wazonie nawet do 10 dni. Pięknie rozświetla rabaty naturalistyczne i rustykalne. Jest doskonałym tłem dla niższych bylinowych nasadzeń. Nadaje się rownież do uprawy w donicach na balkonie czy tarasie. Zachwyca swoim wyglądem, wielkością i kolorem. Zachęcam do uprawy a raz zarproszona do ogrodu zostanie już z nami na dłużej.