Gilenia pochodzi z wschodniej części Ameryki Północnej. Nasza bohaterka jest rośliną, która z racji swojego pochodzenia dobrze rośnie w półcieniu a nawet w cieniu dużych drzew. Lubi tereny umiarkowanie wilgotne a gleby żyzne, przepuszczalne, lekko kwasne i zasaobne w składniki mineralne. Młoda sadzonka powinna być dobrze zaopiekowana przez pierwsze 2-3 lata w odpowiednią wilgotność gleby. Starsze okazy potrafią sobie dobrze radzić nawet w krótkich okresach przesuszenia.

Glilenia jest rośliną niezwykle piekną a zarazem delikatną w swoim wyglądzie. Dorasta do około metra wysokości. Do niektórych ogrodów może wydawać się potężną ale tak nie jest. Przez kilka lat uprawy jej w moim ogrodzie zauważyłam że przyrost w stosunku do innych bylin jest dość umiarkowany. Krzak zrobił się bujny w 4 roku uprawy. Jest to roślina kłączowa ale nie ekspansywna. Z łatwością można kontrolować jej wzrost w kolejnych latach. Pokrój ma zwięzły (pędy wypuszcza blisko siebie więc nie chodzi po całym ogrodzie jak np. kameleon). Łodygi są wysokie ale delikatne i nieco wiotkie. Dobrze jak roślina ma się o co podeprzeć na rabacie. Ja swoją posadziłam z jednej strony pod wielką tują a z drugiej wspiera się na cypryśniku groszkowym. Z perspektywy czasu uważam, że miejsce trafione było idealnie i dziś rewelacyjnie wkomponowuje się w krajobraz cienistej części ogrodu jednocześnie rozjasniając go w czasie kwitnienia.

Jak sama nazwa wskazuje, charakterystyczną cechą tej rośliny są liście. Wydlądem zbliżone do liści tawuły Arendsa. Jeden liść składa się z 3 skórzastych i pomarszczonych liści. Taki ich wygląd sprawia że roślina wydaję się być ażurowa i zwiewna. Liście osadzone są na równie ciekawych bo lekko pomarańczowych łodygach. Całość tworzaca bylinę stanowi niebywałą i przykuwającą oko ozdobę.

Prawdziwy spektakl rozpoczyna się jednak gdy gilenia zakwitnie. W okolicy połowy czerwca na roślinie pojawia się masa delikatnych drobnych kwiatów tworząc jakby białą lub różową chmurkę (roślina wystepuje w dwóch odmianach z białymi i różowymi kwiatami). Ja w ogrodzie posiadam odmianę o białych kwiatach mających wygląd małej, drobnej, pięcioramiennej gwiazdeczki. Kwiaty zebrane są w luźno opadające wiechy tworzące w masie lekki i zwiewny obłoczek. Gilenia kwitnie od czerwca do sierpnia.

Dla kontrastu płatki kwiatów wychodzą z lekko czerwonego kielicha, który po przekwitnięciu rośliny jest też piękną jej ozdobą a dodatkowo może być wykorzystany do bukietów lub innych wyrobów florystycznych tak jak i sam kwiat.

Gdy przychodzi jesień bylina zmienia swoją szate i wcale nie staje się nudna. Choć już nie kwitnie to jednak nadal jest atrakcyjna poprzez przebarwiające się na pomarańczowo- czerwony kolor łodyg i liści.

Roślina doskonale zdobi ogród praktycznie przez cały rok oprócz zimy, kiedy zanika. Jest to bylina wieloletnia i w pełni mrozoodporna. Doskonale nadaje się na rabaty pólcieniste i cieniste. Doskonale radzi sobie pod dużymi drzewami dlatego idealnie nadaje się do ogrodów leśnych jak i do uprawy w donicach na zacienionym tarasie czy balkonie. Lubi towarzystwo roślin cienistych np. jarzmianek, zawilców, miodunek czy rodgersji. Pięknie prezentuje się samodzielnie na rabatach ale napewno wyśmienicie będzie wygladał również utworzony z niej mały szpaler.

Polecam serdecznie bo roślina jest warta zainteresowania i jest niewątpliwym rarytasem w ogrodzie. Jest to bylina kolekcjonerska. Jeśli macie ochote zobaczyć jak wygląda to zapraszam na jeden z ostatnich odcinków programu „Rok w Ogrodzie” tam m.in o Gilenii a i cały odcinek nagrany jest w moim ogrodzie. Zapraszam serdecznie